Ναί φίλε μου δε μπορώ να εμπιστευτώ.

Γράφει η Triantafillia Vamvaka

Που βλέπεις το παράξενο;

Δε σου έχει τύχει να φοβάσαι από μια σταλιά παιδάκι μη σε μαλώσουν;

Δε σου έχει τύχει να σου λένε μόνο τι να κάνεις;

Δε σου έχει τύχει να κοιτάς τον ουρανό κ να περιμένεις με ελπίδα ότι κάπως θα σωθείς;

Δε σου έχει τύχει να ερωτευτείς παράφορα κ να σου πουν ότι σε απάτησε;

Δε σου έχει τύχει να μη πιστεύεις πια σε εσένα κ να είσαι ένα φάντασμα στην ίδια σου τη ζωή;

Δε σου έχει τύχει ότι πάει να φτιάξει να διαλύεται κ να μη ξέρεις πως έγινε αυτό;

Δε σου έχει τύχει να υποφέρεις γιατί ξέρεις ότι σε απατάει;

Δε σου έχει τύχει να τη χάνεις κ να μη ξέρεις πως να τη κρατήσεις;

Για όλα αυτά κ άλλα τόσα κ τόσα ναι φίλε μου δε μπορώ να εμπιστευτώ να αφεθώ κ να απολαύσω να ξεκινήσω κ να το συνεχίσω να κρατήσει χωρίς να τα παρατήσω χωρίς να το βάλω στα πόδια χωρίς να φοβηθώ,ναι γιατί αυτός ο φόβος με καταστρέφει με αποτελειώνει με πάει στην άκρη εκεί που δε ζω δεν αναπνέω δε λάμπω δεν αγκαλιάζω δε μοιράζομαι κ μαραζώνω όπως το πιο απλό λουλούδι που πεθαίνει, έτσι χάνομαι

Δε θέλω να φοβάμαι

Δε θέλω να με αφήνουν 

Δε θέλω να μένω χωρίς αγκαλιά κ χάδι

Δε θέλω να με ξεριζώνουν γιατί απλά πιάνω χώρο

Δε θέλω το θυμό τους

Δε θέλω τα πικρά λόγια τους

Θέλω να ξαναεμπιστευτώ

Θέλω να ξανανιώσω νοιάξιμο

Θέλω να ξανανιώσω πίστη μέχρι τέλους

Θέλω να ανθίσω κ να δημιουργώ το οτιδήποτε

Αλλά φίλε μου αγαπημένε θέλω να εμπιστεύομαι

Μάθε μου το

Να ξαναρχίσω από την αρχή από το τίποτα

Μόνο πάρε με μακρυά από την αμφιβολία

Από την αστάθεια

Από το χάος

Κ πες μου ναί

Μπορείς να με εμπιστευτείς

Μπορείς να πιστεύεις σε μένα

Μπορείς να ονειρευτείς χωρίς φόβο

Μπορείς να χορεύεις μαζί μου το χορό της ζωής χωρίς όρια χωρίς σκιές χωρίς σύνορα

Μπορείς......